Rondtrekkend door Limburg met mijn boek kom ik veel mensen tegen. Het is altijd leuk om hun verhalen te horen. Wie ze zijn, waar ze vandaan komen en wat ze bezighoudt. Het was om deze reden dat ik het zeer interessant vond toen ik een medeschrijfster, van een boek in een heel ander genre, ontmoette. Zij had geen handicap, maar was wel beperkt door haar onzekerheid om voor zichzelf op te komen toen zij een koper van haar boek te veel wisselgeld terug had gegeven. Haar eerste boek, “Puur Pia”, is vers van de pers en alles is nog nieuw voor haar.
Toen zij mij vertelde wat haar gebeurd was zei ik: “Zeg het tegen die mevrouw. Ik zou dat gewoon gedaan hebben als dat bij mij gebeurde. Je moet je mond opendoen.”
Zij deed wat ik zei en kreeg het te veel teruggegeven bedrag zonder problemen terug. Ik ging daarna naar haar toe, pakte haar hand en zei: “Als ik, met mijn onduidelijke spraak, kan praten en mensen duidelijk kan maken waarover ik praat, kun jij het zeker!”
Het doel van mijn boek, Zoevendemamma Altijd De Hort Op is om mensen te laten zien wat allemaal kan, in plaats van wat niet kan. Ik was trots dat ik deze vrouw kon laten zien hoe onbeperkt ook zij is.